المحطة جريدة إليكترونية شاملة
خواطر-عادل رشوان أبوعيطة:
رحلة سفر
زمنها طال
زادت النفوس
بعد وجفا
وجع وألم
حرمان….
من رؤية الأحباب
حلم وأمل
في بكره وبعده
تعود الروح
وتسكن تاني
جوه نفسى
اللي تاهت
فى غربة الأيام
وأشوف تانى
كل أحبابى
بعاتب نفسى
بقسوة وحيرة
ليه بعدت
و كسرت قلبى
كنت اتحملت
وجعلت الصبر
و فوق الصبر عنوانك
النفس صرخت
و دموعها سيول
سيول بركان
حرقت الضلوع
حسرة وألم
صوتها عالى
رعد يدوى
تقول بحرقة
اسأل قلبك
قبل بعدك
فين حبيابك
باعوك رموك
ما سموا عليك
فى برد شتاء
ولا حر صيف
لا فى وقعة مرض
ولا فى شدة زمن
سابوك لوحدك
بدون ونيس
ولا طبطة فى يوم العيد
نفسي قالت
كنت في غربة
غربة بعيدة
عنيدة لئيمة
وسط حبيبك
كنت بعيد
وجعوا قلبك
جرحوا حبك
عقلك غاب
وسط الحيرة
مين معاك
مين ضدك
وسط تيار العناد
موجه جارف
حقده نافذ
بغضه حاسد
كره قاتل
أيوه قلت
ابعد بعيد
ريح قلبك
طمن روحك
هدى عقلك
خليك فى بكره
فى صبح جميل
فى شمس جديدة
تنعش روحك
تدفى قلبك
مع قمراية
فى عز ليلك
تنور قلبك
فجر جديد
فى مكان بعيد
فى غربه جديدة
مليانه سعادة
فى غربة مكان
مش غربة نفوس
بتعاتبنى حقك
ما أنت قلبى
وأنا نفسك
حبيت وعشقت
اتظلمت واتكويت
وكمان سامحت
وعاوز ترجع تانى
للوجع والأه بحرقة
لحقد قلوب
لظلام النفوس
لبكا العيون
أنا مش معاك
نفسك تعبت
من غدر أحبابك
طعنات قسوتهم
مكانها بينزف وجع
إنسى يا قلبى
ما ليك وليه
وسطهم حبيب
أحلامنا مسروقة
أمانينا مغدورة
حياتنا معاهم
أوهام موتورة
اسمع كلامى
نركب تانى
سفينة الغربة
فى رحلة سفر
بعيدة المكان
نضمد جراحنا
ونعيد بسمتنا
ونرسم خطانا
فى دنيا جديدة
نسعد فيها
براحة البال
