صراع مع الزمن p11

تأليف/اسماء يمانى

البارت السابع ”

– انتى مش عرفانى ولاايه ياسلمى انا عمك مراد نسيتى ولاايه

-عصام ” ايوة يامراد سلمى بقالها كتير مشفتكش واحنا لسه جاين من السفر وهى كانت فى الشركه اطلعى حبيبتى استريحى

– سلمى “طلعت الاوضه فى حاله حزن وخوف من الماضى كله رجع تانى ينغص على حياتى ،افتكرت ان الدنيا ضحكت فى وشى لكن انا عمرى مانسيته ،وبصيت لنفسى قلت انا سلمى حوريه ديه ماتت وادفنت خلاص ،انا سلمى عصام الغورى ،بلاش تخافى انتى بقيتى شخصيه مهمه انتى مش ضعيفه

-عصام ” اول ماشوفت اخويا مراد شبح الماضى رجع تانى مراد اخويا من ابويا كنت انا الوحيد الى قدرت اتحمل المسؤليه واكبر الشركه وبنيت اسمي بمجهودى بعد ماكل اخواتى اخدو نصيبهم وخسرو، لكن كلهم طماعين فى ويتمنو موتى ،جيه الوقت إلى سلمى لازم تعرف كل حاجه

-سلمى “تانى يوم الصبح نزلت افطر مع بابا ومسألتش عن اخوه ولااتكلمت معه على الى حصلى ورحت الشركه

– ادم ” ايه ماشيه كده طيب مش تصبحى ولا ايه

-سلمى “صباح الخير ياادم اسفه مختش بالى

-ادم ” ولايهمك انا بس بهزر ،جاهزه للشغل انهارده هندخل فى الجد

-سلمى ” تمام انا قدها

-ادم ” كنت بكلم معها فى حاجه بتشدنى ليها اوى وديما بتلكك عشان اشوفها او اكلمها ،كنت عايز اعرفها اكتر

-سلمى ” دخلت مكتبى عشان الشغل ،لقيت ملف عن ارض المصنع ، بس جسمى اترعش ،الملف وقع من ايدى

-ادم ” انتى كويسه خدى الفايل متجهديش نفسك ،لو عايزة تعرفى حاجه قولى انا هقولك بدل ماتتعبى نفسك ، ارض المصنع ياه تعرفى فى قصه مشهوره فى البلد ديه

– سلمى “قصه ايه

– ادم “عن عيله البيت كلها ولع بيها واموهم الوحيده الى اتنجت بس بيقولو اتجننت

– سلمى “ايه ،الحادثه ديه من كام سنه حصلت

-ادم ” عشر سنين كانت بنتهم الزوجه التانيه لابوه حمدان صاحب الارض

– سلمى ” ايه امى عيشا مش قدره اصدق،محستش بنفسى غير لما اغم على ،لما فقت كنت فى المستشفى وادم جنبى وشكله قلقان

-ادم “انتى كويسه ياسلمى كده تقلقينى عليكى انتى كويسه باباكى اتصل وجاى فى الطريق

– عصام ” سلمى حبيبتى انتى بخير مالك ايه الى حصل

– سلمى ” انا بخير يابابا متقلقش مافيش حاجه ده ضغط الشغل مش اكتر

– ادم ” والله ياعمى ماضغط عليها بنتك بسكوتك مش بتستحمل وانا افتكرتها عبده موته اول مادخلت على فى المكتب

-عصام ” ههههههه طلعت دمك خفيف تعرف انا اخر مره شوفتك فيها كان عندك عشر سنين كنت صغير وشقى والكوره مش بتفارق ايدك

– ادم ” ههههه افتكرتك ياانكل ديما كنت بتيجى عندنا، تعرف افتكرت سلمى شفتها معاك كانت عندها سبعه سنين وعمله ضفرتين

– عصام ” سلمى اة اة ،معلش ياادم ممكن تخلص اجرأءات المستشفى عشان هاخد سلمى وامشى

– فى العربيه ،سلمى عايزه احكيلك على حاجه ضرورى ،اخويا مراد لما جيه يسلم عليكى انا قلقت لانه عارف مرض بنتى ،وده مش سهل ،كنتى مرة سألتينى ليه خبيت موت بنتى ،دلوقتى اقدر اقولك السبب

-وفجاه جات عربيه بااقصى سرعتها ضربت العربيه بتاعتنا قلبتها انا وبابا فيها

– فى المستشفى كان فى ناس بتجرى ووانا شيفا ناس حواليه وغرفه عمليات والدنيا سكتت ،وبعد كده روحت فى نوم عميق

– لما فقت كان ادم الوحيد الى جنبى وماسك ايدى وحزين اوى

-ادم ” انتى كويسه دلوقتى

-سلمى “تعرف انك تانى مره تقولها فى نفس اليوم ،بابا فين دلوقتى ياادم

– ادم “بس احنا مش نفس اليوم، سلمى ،عدى شهر وانتى فى غيبوبه كنتى

-سلمى “ايه بتقول ايه ،فين بابا دلوقتى

-ادم ” انكل عصام ،كويس

– سلمى ” فين بابا ياادم

– ادم ” اهدى بس وقومى بسلامه ،موجود

– سلمى ” ادم انت بتلف ودور ليه فين بابا ،انا هروح دلوقتى اشوفه بنفسى

-ادم ” بصى ياسلمى انا عايزك تشدى حيلك هو راح للاحسن البقاء لله شدى حيلك ياسلمى

– سلمى ” لا لااااااااا،انت بتكدب لا هو ممتش اكيد انا هقوم اشوفه اكيد هنا

-ادم ” سلمى ارجوكى اهدى انتى تعبانه لسه

– سلمى ” الحزن اتكتب فى حياتى اكن حالف مايمشى كل مااحس ان الدنيا ضحكت لى شويه ترجع تانى،ولاانا إلى على لعنه اى حد يحبنى بجد يموت هو الى كان فضلى هو الى غير حياتى ،ياترى الدنيا مخبيه ايه تانى

– طلعت من المستشفى على المدفن اشوفه الاول وحسيت انه حاسس بى وقرأت الفاتحه له وقاعدت ابكى جنبه ، وبعد كده روحت على البيت حسيت انه بقى اطلال حيطان لو اتكلمت هتصرخ من الحزن على صاحبها ،ياترى هو سعيد دلوقتى عشان راح لبنته الحقيقيه

-دخلت على مكتبه ، وحسا انه فيه وريحته كمان ،لقيت فلاشه فى ظرف مكتوب عليها اسمى حوريه ،فتحتها وكانت المفاجأه